معماری شبکه های اجتماعی برای دانشمندان علوم مختلف

اید مدیسچ در اوایل سال جاری از دفتر کارش در برلین، ویروس ابولا را مورد بررسی قرار می داد. این ویروس به عنوان بدترین شیوع ابولا در غرب آفریقا شناخته می شود. او 33 سال به اطلاعات مربوط به میزان عفونت یا داروهای تجربی نگاهی نکرده بود، هر چند دکترای وی در زمینه ی ویروس شناسی او را به یکی از دانشمندان و خبره های کار خود تبدیل کرده بود. او به طرز جالبی از شبکه های اجتماعی استفاده می کرد. مدیسچ دانشمندان زیادی که شبکه های اجتماعی را مورد استفاده قرار می دادند دنبال می کرد. او گفتگوهای بسیار زیادی بین این دانشمندان در علوم مختلف ویروس شناسی درباره ی چگونگی مبارزه با ابولا و گسترش سریع آن ایجاد کرد. این بحران توسط مدیسچ در شبکه های اجتماعی به خوبی آدرس دهی شد و به اطلاع افراد زیادی در سراسر دنیا رسید. یکی از این شبکه های اجتماعی به نام Research Gate که عمده ی فعالیت های او را تشکیل می داد در سال 2008 ساخته شد و به یکی از بزرگترین پلتفرم های موجود برای دانشمندان به منظور به اشتراک گذاری تحقیقات و نتایج حاصل شده تبدیل شد.
 

مدیسچ در مورد شبکه های اجتماعی و نقش آن¬ها گفت: «این ابزارها موجب شدند تا برخی از دانشمندان از چاردیواری آزمایشگاه ها و دانشگاه ها بیرون بیایند و ارتباطات بهتری برای رشد علم ایجاد کنند» تا این مسأله به یکی از جذاب ترین مسائل دنبال شده در شبکه های اجتماعی تبدیل شود.
Research Gate با حمایت سرمایه گذاران بزرگی مانند بیل گیتس و پیتر تیل، موفق به تأمین مالی بیش از 35 میلیون دلار شد و اکنون با حدود 5 میلیون دانشمند از سراسر جهان به عنوان کاربران فعال به کار خود ادامه می دهد. این پدیده یک ظهور متفاوت از شبکه های اجتماعی بود که توسط قشر خاصی استفاده شد و اکنون عنصر کلیدی در برخی از اتفاقات و حوادث بزرگ دنیا به شمار می رود.

هدف ایجاد شبکه های اجتماعی

این شبکه ی اجتماعی با هدف همکاری سریع تر در زمینه های مختلف تحقیق و پژوهشی ایجاد شد (به اندازه ای سریع که از شیوع بیماری های مسری خطرناک جلوگیری کند) مدیسچ می گوید که شبکه های اجتماعی در این مرحله تنها راه حل خوب و در دسترس برای حل معضلات و مشکلاتی بدین شکل هستند. این پدیده موجب می شود تا دانش شما از رشته های مختلف، نه تنها ویروس شناسانی که در زمینه ی ابولا کار می کنند، افزایش یابد.

در این شبکه های اجتماعی، شیمی دانان و متخصصین کامپیوتر زیادی ورود کرده اند و تحقیقات مورد نیاز برای مقابله با بیماری ها و بحران های ممکن را تشخیص و در صورت نیاز پیشگیری کردند. مدیسچ می گوید: «هنگامی که Research Gate ساخته شد، راه های آسان برای دسترسی به آن وجود نداشت».
مدل های حاکم برای کشف علمی به منظور ادغام شدن با عصر اینترنت آهسته بود. دانشمندان معمولاً سال¬ها در آزمایشگاه های خود مشغول کار هستند تا قبل از ارسال نتیجه، فعالیت های خود را برای جلوگیری از تکثیر و شیوع برخی بیماری ها انجام دهند. تمام آزمایش هایی که در طول مسیر رسیدن به نتیجه شکست می خورند، عمدتاً در همان چارچوب آزمایشگاه باقی می مانند و معمولاً نتایج آن از بین می رود و دانشمندان بعدی هم مجبورند برای دانستن برخی نکات این آزمایشات و اشتباه ها را تکرار کنند تا به نتایجی که دلخواهشان است، برسند.
Research Gate به اتفاق سایتی در جنبش به اصطلاح علم باز، پژوهشگران را تشویق می کنند تا تجربیات شکست خورده ی خود را برای جلوگیری از فرصت سوزی و افزایش بهینگی در فضای متفاوت شبکه های اجتماعی منتشر کنند.

 
مدیسچ در مورد نتایج منفی منتشر شده در شبکه های اجتماعی می گوید: «ما باید سایر دانشمندان و متخصصین را در مورد نتایج منفی حاصل شده تشویق کنیم و آثار مثبت آن¬ها را به خوبی نمایش دهیم».
این بینش و نگاه متفاوت اید مدیسچ به شبکه های اجتماعی موجب شد تا او در سال 2007 از حرفه ی پزشکی خود فاصله بگیرد تا برای خدمت بیشتر به این حرفه و ثبت تجربه های ماندگارتر، اقدام به ساخت و طراحی شبکه های اجتماعی کند و موفق شد در سال 2008 تمام وقت خود را صرف ارائه ی یکی از موفق ترین نمونه های آن در علوم مختلف بکار گیرد.